Peter Rollins wil niet verslaafd zijn aan God, maar raakt hij hem dan niet kwijt?
Peter Rollins (1973) maakt korte metten met ‘God als product’, in zijn boek Verslaafd aan God. Dat doet hij op een zeer interessante manier, maar hij laat zijn lezers ook met vraagtekens achter. Opmerkelijk is Rollins alleen al omdat hij twee dingen combineert die je meestal bij heel verschillende partijen aantreft. Hij levert stevige kritiek op het gevestigde christendom én hij praat honderduit over erfzonde, verlossing, gebod en afgod. Dit lijken oude en vertrouwde kerkelijke thema’s, maar bij deze Ierse theoloog wordt duidelijk dat je met die begrippen ook heel andere dingen kunt zeggen, en af kunt dalen in de psyche van de mens, misschien wel in diens ziel. Het komt erop neer, legt Rollins uit, ‘dat de donkerte en de onvrede die wij in ons leven voelen uiteindelijk niet worden beantwoord door zekerheid en voldoening, maar eerder van hun gewichtigheid en prikkel worden ontdaan.’
Verslaafd aan God is een uitdagend en intelligent boek. De manier waarop Rollins psychische mechanismen blootlegt die ons verleiden om afgoden te dienen, is sterk en heeft de kerk van vandaag veel te zeggen. Tegelijk is het opmerkelijk dat Rollins zich aanvankelijk met verve bezighoudt met christelijke theologie, om gaandeweg in een soort niemandsland terecht te komen waar alleen nog brokjes christelijkheid rondzwerven. ‘Heilzaam’, juichen de vele fans van Rollins – maar misschien is dit type heilzaamheid vatbaar voor relativering. Lees hier verder! Of op www.hetgoedeleven.com.