Hanna Bervoets, Fuzzie, 2017
Stel dat een pluizig bolletje plotseling tegen je begint te praten: ‘Ik ben zo blij dat je mij gekozen hebt…’ Dat is precies wat er gebeurt in Fuzzie, de nieuwe roman van Hanna Bervoets. Wie de afgelopen periode gefascineerd heeft gekeken naar Boer zoekt vrouw, zou behoefte kunnen voelen nog eens verder door te denken over de liefde: het grote en gecompliceerde thema van deze televisieserie. Het zou niet gek zijn om dan Fuzzie te kiezen, de nieuwe roman van Hanna Bervoets (1984). Niet omdat daar nu het ware licht op de liefde valt, maar wel omdat het boek de focus legt bij de veelkleurigheid van liefdesgevoelens, bij de blokkades waar we tegenaan lopen en de raadselachtigheid van emoties. Maar dan moet je wel kunnen meebewegen met het experimentele karakter van deze roman. Een klassiek verteld verhaal krijg je van Bervoets niet voorgeschoteld, eerder een lappendeken aan personages, met elkaar verbonden door een pluizig bolletje dat tegen hen praat. Pluizige bolletjes in meervoud dus eigenlijk, want ze hebben er allemaal eentje, en ergens in een doos zitten er nog een heleboel meer. Die bolletjes (fuzzie’s?) praten tegelijk en vertellen dezelfde dingen. Dat zorgt er soms voor dat personages elkaar tegenkomen als het bolletje heeft gezegd naar een stadspark te gaan, of een uitkijktoren in een natuurgebied te beklimmen. Lees hier verder.
