Adriaan van Dis schrijft over ‘het buitengebied’
Adriaan van Dis verkent in zijn nieuwe boek het ‘buitengebied’: het grensgebied waar nog te leven valt, voordat je erbuiten valt. Dit heeft een ‘roman in verhalen’ opgeleverd, getiteld Het buitengebied, met herkenbare thema’s voor wie Van Dis’ oeuvre een beetje kent. In 1994 brak Van Dis door met het veel verkochte Indische duinen, een roman over een gezinsleven in de schaduw van Nederlands-Indië. Deze sfeer komt ook terug in Het buitengebied, als een vluchteling zich meldt bij het tuinhek van de verteller en klusjes voor hem opknapt. Deze man uit Afrika is getraumatiseerd, en dan komen ook de herinneringen boven aan de Indische vader van de ik-verteller. Dit voelt ongemakkelijk. Hoe moet hij uitleggen hoe hij ermee leerde leven, hoe hijzelf ‘troost’ vond? Het is typisch Adriaan van Dis hoe dit aan de orde komt: ‘Hoe leg je een arme uit dat ik al heel jong troost vind in dingen? Dat is mijn rijkdom. Ik praat met de dingen en de dingen praten terug.’ Lees hier verder.
